Rent a car in Salta!

29 oktober 2017 - Salta, Argentinië

Hier is ze weer! En nu live vanuit Salta! 
Mijn vorige verhaal was geëindigd in Cordoba. Die avond zou ik een bus pakken naar San Miguel de Tucuman. Ik schreef vol trots dat ik werkelijk waar overal kon slapen, maar die nacht ging het anders.... Ik had dit ticket zelf geboekt via een Spaanse site en ergens was er iets mis gegaan... Ik heb waarschijnlijk geklikt op wat dingen die ik beter niet had kunnen doen... Volgens mij had ik aangevinkt dat ik een stoel wilde die kaarsrecht op bleef staan, ik heb gekozen voor een huilende peuter recht achter me, voor een wc vol met poep, een stinkende man naast me, een buschauffeur die nog een trein moest halen en een temperatuur in de bus uit de poolgebieden... 
Maar goed, zo maak je wel wat mee, toch?? ;)

Een paar dagen later een korte busrit naar Salta. Ook deze rit was weer een avontuur! Dit keer had ik mijn kaartje gekocht op het busstation zelf (voor je het weet klik ik op internet weer die rare dingen aan) Ik wilde graag een plaatsje boven en voorin, want dan kun je mooi naar buiten kijken. Maar die dag was het 32 graden en dus behoorlijk heet achter het raam! Ik zag de hele bus een soort van hyperventileren want de airco was stuk. Een oude man trok het bijna niet meer van de hitte.. de stakker! We zouden een nieuwe bus krijgen maar dit geintje zou minstens 3 uur duren (inmiddels weet ik dat dit in Argentinië 7 uur betekend) en we hoefden nog maar 2 uur. We konden ergens wat water inslaan en zwetend, puffend, kreunend en zwijgend de weg vervolgd, in dezelfde bus, naar Salta! In Buenos Aires heb ik Linda ontmoet, via whatsapp hebben we contact gehouden en we besloten om in Salta in hetzelfde hostel te gaan. Hoe leuk zou het zijn om samen een auto te huren? Zo gezegd zo gedaan! Met ons "Wat en hoe in het Spaans"-boekje een auto proberen te huren. Of we goed verzekerd waren? Daar ben ik nu nog niet achter... 
Ideaal: de auto werd 's morgens afgezet voor ons hostel. En zo gingen ze, twee Hollandse meiden, (Ik hoor jullie denken... dit kan niet goed gaan..) in een chrevoletje! Met wat tips van anderen hebben we een toffe route gekozen om te rijden. De wegen bestaan hier vooral uit grind, zand, kiezels en keien, een heel avontuur! We zijn door prachtige landschappen gereden. Ik ben nog nooit op de maan geweest, maar de omgeving van Cafayate en Cachi lijkt er, denk ik, heel veel op! 
Uit deze roadtrip heb ik weer vanalles geleerd:
    •    Ook in Argentinië schrijven ze boetes uit voor fout parkeren...
    •    Als je een berg oprijdt, doe dat dan niet in versnelling 1 met de airco vol aan. Op een steile berghelling was ons chrevoletje oververhit... 

Na 5 dagen getoerd te hebben door deze prachtige omgeving waren we weer in terug in Salta. Linda vertrok de dag later en die dag zouden Kim en Milan (ook in Buenos Aires ontmoet) in Salta aankomen. Super fijn! Ik mocht met hen ook mee op roadtrip! 
's Morgens werd ik opgepikt door ze en wat bleek? Het was dezelfde auto! Het voelde een beetje als thuiskomen! We hadden wilde plannen, zulke wilde plannen dat er mensen waren die ons dit afgeraden hebben, maar waarom zou je luisteren naar de lokale mensen? We zijn vanuit Salta naar "Tren de las nubes" gereden. Wat een omgeving weer! En vanuit daar de weg naar het zuiden naar Cachi. De weg die werd afgeraden... Die dag hebben we de hoogte van 5000 meter gehaald! Zuurstofflessen waren fijn geweest... 
Je hebt in dit gebied de 'rode wegen' te vergelijken met asfaltwegen. De 'groene wegen' bestaan voornamelijk uit kiezels en keien en je hebt de 'gele wegen'. Ik vond de groene wegen al een hele uitdaging maar nu zouden we ook 'geel' gaan doen... 
Jullie kennen me, ik was lichtelijk gestresst of dit wel goed zou gaan.... De hele dag zijn we slechts 3 auto's tegengekomen en dat waren 4wd auto's... De afgronden waren diep, de haarspeldbochten scherp en de uitzichten grandioos! We moesten nog een hele tijd rijden voordat we in Cachi zouden zijn, waar we wilden slapen. Het was inmiddels al 5 uur, de zon ging al bijna achter de bergen en op inmiddels 4000 meter zou het 's nachts wel eens heel koud kunnen worden... We genoten van de views, van elkaar en van de rust tot we opeens een kapotte band hadden! Shit!!!! En daar sta je dan... ik heb nog nooit een krik in mijn handen gehad... okay.. positief blijven... komt allemaal goed... "Hebben we nog water?" "Nee..." "Eten?" "Nee..."
Duidelijk.. Dit is het einde.. we gaan eraan... 
Maaaarrrrrr opeens... uit het niks... kwamen daar 4 motorrijders aan! Zij hebben ons geholpen met het fixen van de band en we konden weer verder!! Via deze weg wil ik Antonio en zijn maten heel erg bedanken! Ze zouden een lintje van me mogen krijgen! Het eerste dorpje La Poma was nog dik een uur rijden en dit zonder reserve band. We moesten ook nog een paar riviertjes doorrijden dus jullie begrijpen mijn hartslag zat inmiddels rond de 300! 
Zo blij dat we het dorpje zagen waar we konden slapen! En thank the lord; er was iemand die onze kapotte band kon maken! We hadden wel een fles wijn verdiend om te vieren dat het uiteindelijk helemaal goed is gekomen!!

Inmiddels ben ik weer terug in Salta. Nog wat aan het uitpuffen van dit avontuur! Vanavond vlieg ik naar Ushuaia; het einde van de wereld! Van de droogte en de hoge temperaturen hier in Salta naar de sneeuw en kou in het zuiden! 
Mijn shirtjes zitten onder in de tas en de fleecetrui mag eruit! 

Ushuaia here I come! 

Muchos besos Anne 

Foto’s

20 Reacties

  1. Evelyne:
    29 oktober 2017
    Ziet er goed uit An! En je moet maar zo denken; voor de alledaagse dingen, had ik ook in Mierlo kunnen blijven. Diviértete!
  2. Anne:
    29 oktober 2017
    Jeujjj, eindelijk je nieuwe trui uit de vacuüm!! Doe je voorzichtig skitje? X
  3. Dennis:
    29 oktober 2017
    Ik krijg allerlei flashbacks naar een busje in één of andere woestijn in Mongolië 😉
  4. Freek:
    29 oktober 2017
    het herlezen waard... wat een avonturen!!
  5. Kimmy:
    30 oktober 2017
    WoW Anne, wat zul jij met een rugzak vol ervaring terugkomen. Wat een avonturen. Heerlijk om zo op afstand mee te kunnen genieten. Kijk nu al uit naar de volgende belevenissen. Geniet ervan!!!
  6. Lonneke:
    30 oktober 2017
    Gaaf Anne, klinkt allemaal super! Wat een avonturen, spannend maar dat maakt je reis toch helemaal!! Geniet ervan! De kinderen vinden het ook leuk! Heel veel groetjes van je oude klasje!
  7. Lous en Arie:
    30 oktober 2017
    Hoi Anne,
    Weer geweldig, prachtige foto’s ook.
    Op naar de volgende avonturen !
  8. Jenny de kinderen:
    30 oktober 2017
    Geweldig om te lezen jou avonturen.en gelukkig dat je het weer overleefd hebt.
    En van alles leer je weer nou weet je ook hoe een krik werkt.
    Veel plezier nog daar
  9. Marielle:
    30 oktober 2017
    Wat een avontuur!
    Had ook eens een afschuwelijke busrit in Thailand. Achteraf kun je er meestal wel om lachen gelukkig.
    Veel plezier nog.
  10. Inge:
    30 oktober 2017
    Prachtig Anne...dan is ons avontuur op Fiji helemaal niets..😂😂geniet ervan en blijf schrijven...zoooo leuk..
  11. Meneer Bart:
    31 oktober 2017
    Ga je nu structureel volgen, want anders hoor ik niets meer van je en lig je in een ravijn of zoiets...... geniet er van, beste bandenexpert.
  12. Corine Bosch:
    31 oktober 2017
    Wat een heerlijk verhaal weer en prachtige foto's Anne. Ik kijk al weer uit naar het volgende verhaal.
  13. Suus:
    31 oktober 2017
    Superleuk verhaal weer! En die foto’s! Ik ben benieuwd wat de volgende bestemming je gaaf brengen. Take care!!
  14. Marloes:
    31 oktober 2017
    Anne!!!
    Briljant verhaal. Het voelt alsof ik het allemaal in het echt heb zien gebeuren....;)
    Fijn he die bussen in Argentinië ik zei je toch al dat die super luxe zijn....:)
    Veel plezier bij el fin del mundo, en vergeet je stempeltje niet.

    XX Marloes
  15. Maud:
    31 oktober 2017
    Haha wat een fantastisch verhaal! Moet er erg om lachen , al zal het tijdens de reis voor jou niet altijd zo grappig zijn geweest..?😄
  16. Ine de greef:
    31 oktober 2017
    Hoi Anne..wat een geweldige mooie maar ook wel een beetje enge reis..het is net of ik met je mee reis...zo spannend wat je allemaal schrijft.Kijk al weer uit naar het vervolg verhaal!!!Genieten Anne ..
  17. Thea Mommersteeg:
    2 november 2017
    Never a dull moment ;)
    Ik heb hier stiekem zitten lachen en zag je al helemaal voor me! Ik zou het toch ook lichtelijk in mijn broek gedaan hebben, met zo veel avonturen op een rijtje.
    Geniet in het zuidelijkste puntje van de wereld. lieve groetjes Thea
  18. Marion:
    2 november 2017
    Heyy Anne, wat een avonturen! En wat ontzettend leuk om over al jouw belevenissen te lezen... ik zie sommige dingen helemaal voor me!! Haha...
    Ik kijk al uit naar je volgende verhaal! Geniet er van, dat doe ik hier vanuit mijn luie stoel óók!! Groetjes, Marion
  19. Hanny:
    5 november 2017
    We zijn apen trots op je , jij klaart het wel ,geniet lekker. We houden van je . 😘😘😘. Dikke knuffel van je moedertje en papa. Jary.
  20. Linda Grutterink:
    11 november 2017
    ZO KEN IK JE, gewoon doorgaan ;-)
    ik begrijp dat je nu aan het wandelen bent;-) ;-) ;-)
    Je leert het ook nooit
    LIEFS , mammie Linda ;-)