Rent a car in Salta!
29 oktober 2017 - Salta, Argentinië
Hier is ze weer! En nu live vanuit Salta!
Mijn vorige verhaal was geëindigd in Cordoba. Die avond zou ik een bus pakken naar San Miguel de Tucuman. Ik schreef vol trots dat ik werkelijk waar overal kon slapen, maar die nacht ging het anders.... Ik had dit ticket zelf geboekt via een Spaanse site en ergens was er iets mis gegaan... Ik heb waarschijnlijk geklikt op wat dingen die ik beter niet had kunnen doen... Volgens mij had ik aangevinkt dat ik een stoel wilde die kaarsrecht op bleef staan, ik heb gekozen voor een huilende peuter recht achter me, voor een wc vol met poep, een stinkende man naast me, een buschauffeur die nog een trein moest halen en een temperatuur in de bus uit de poolgebieden...
Maar goed, zo maak je wel wat mee, toch?? ;)
Een paar dagen later een korte busrit naar Salta. Ook deze rit was weer een avontuur! Dit keer had ik mijn kaartje gekocht op het busstation zelf (voor je het weet klik ik op internet weer die rare dingen aan) Ik wilde graag een plaatsje boven en voorin, want dan kun je mooi naar buiten kijken. Maar die dag was het 32 graden en dus behoorlijk heet achter het raam! Ik zag de hele bus een soort van hyperventileren want de airco was stuk. Een oude man trok het bijna niet meer van de hitte.. de stakker! We zouden een nieuwe bus krijgen maar dit geintje zou minstens 3 uur duren (inmiddels weet ik dat dit in Argentinië 7 uur betekend) en we hoefden nog maar 2 uur. We konden ergens wat water inslaan en zwetend, puffend, kreunend en zwijgend de weg vervolgd, in dezelfde bus, naar Salta! In Buenos Aires heb ik Linda ontmoet, via whatsapp hebben we contact gehouden en we besloten om in Salta in hetzelfde hostel te gaan. Hoe leuk zou het zijn om samen een auto te huren? Zo gezegd zo gedaan! Met ons "Wat en hoe in het Spaans"-boekje een auto proberen te huren. Of we goed verzekerd waren? Daar ben ik nu nog niet achter...
Ideaal: de auto werd 's morgens afgezet voor ons hostel. En zo gingen ze, twee Hollandse meiden, (Ik hoor jullie denken... dit kan niet goed gaan..) in een chrevoletje! Met wat tips van anderen hebben we een toffe route gekozen om te rijden. De wegen bestaan hier vooral uit grind, zand, kiezels en keien, een heel avontuur! We zijn door prachtige landschappen gereden. Ik ben nog nooit op de maan geweest, maar de omgeving van Cafayate en Cachi lijkt er, denk ik, heel veel op!
Uit deze roadtrip heb ik weer vanalles geleerd:
• Ook in Argentinië schrijven ze boetes uit voor fout parkeren...
• Als je een berg oprijdt, doe dat dan niet in versnelling 1 met de airco vol aan. Op een steile berghelling was ons chrevoletje oververhit...
Na 5 dagen getoerd te hebben door deze prachtige omgeving waren we weer in terug in Salta. Linda vertrok de dag later en die dag zouden Kim en Milan (ook in Buenos Aires ontmoet) in Salta aankomen. Super fijn! Ik mocht met hen ook mee op roadtrip!
's Morgens werd ik opgepikt door ze en wat bleek? Het was dezelfde auto! Het voelde een beetje als thuiskomen! We hadden wilde plannen, zulke wilde plannen dat er mensen waren die ons dit afgeraden hebben, maar waarom zou je luisteren naar de lokale mensen? We zijn vanuit Salta naar "Tren de las nubes" gereden. Wat een omgeving weer! En vanuit daar de weg naar het zuiden naar Cachi. De weg die werd afgeraden... Die dag hebben we de hoogte van 5000 meter gehaald! Zuurstofflessen waren fijn geweest...
Je hebt in dit gebied de 'rode wegen' te vergelijken met asfaltwegen. De 'groene wegen' bestaan voornamelijk uit kiezels en keien en je hebt de 'gele wegen'. Ik vond de groene wegen al een hele uitdaging maar nu zouden we ook 'geel' gaan doen...
Jullie kennen me, ik was lichtelijk gestresst of dit wel goed zou gaan.... De hele dag zijn we slechts 3 auto's tegengekomen en dat waren 4wd auto's... De afgronden waren diep, de haarspeldbochten scherp en de uitzichten grandioos! We moesten nog een hele tijd rijden voordat we in Cachi zouden zijn, waar we wilden slapen. Het was inmiddels al 5 uur, de zon ging al bijna achter de bergen en op inmiddels 4000 meter zou het 's nachts wel eens heel koud kunnen worden... We genoten van de views, van elkaar en van de rust tot we opeens een kapotte band hadden! Shit!!!! En daar sta je dan... ik heb nog nooit een krik in mijn handen gehad... okay.. positief blijven... komt allemaal goed... "Hebben we nog water?" "Nee..." "Eten?" "Nee..."
Duidelijk.. Dit is het einde.. we gaan eraan...
Maaaarrrrrr opeens... uit het niks... kwamen daar 4 motorrijders aan! Zij hebben ons geholpen met het fixen van de band en we konden weer verder!! Via deze weg wil ik Antonio en zijn maten heel erg bedanken! Ze zouden een lintje van me mogen krijgen! Het eerste dorpje La Poma was nog dik een uur rijden en dit zonder reserve band. We moesten ook nog een paar riviertjes doorrijden dus jullie begrijpen mijn hartslag zat inmiddels rond de 300!
Zo blij dat we het dorpje zagen waar we konden slapen! En thank the lord; er was iemand die onze kapotte band kon maken! We hadden wel een fles wijn verdiend om te vieren dat het uiteindelijk helemaal goed is gekomen!!
Inmiddels ben ik weer terug in Salta. Nog wat aan het uitpuffen van dit avontuur! Vanavond vlieg ik naar Ushuaia; het einde van de wereld! Van de droogte en de hoge temperaturen hier in Salta naar de sneeuw en kou in het zuiden!
Mijn shirtjes zitten onder in de tas en de fleecetrui mag eruit!
Ushuaia here I come!
Muchos besos Anne
Weer geweldig, prachtige foto’s ook.
Op naar de volgende avonturen !
En van alles leer je weer nou weet je ook hoe een krik werkt.
Veel plezier nog daar
Had ook eens een afschuwelijke busrit in Thailand. Achteraf kun je er meestal wel om lachen gelukkig.
Veel plezier nog.
Briljant verhaal. Het voelt alsof ik het allemaal in het echt heb zien gebeuren....;)
Fijn he die bussen in Argentinië ik zei je toch al dat die super luxe zijn....:)
Veel plezier bij el fin del mundo, en vergeet je stempeltje niet.
XX Marloes
Ik heb hier stiekem zitten lachen en zag je al helemaal voor me! Ik zou het toch ook lichtelijk in mijn broek gedaan hebben, met zo veel avonturen op een rijtje.
Geniet in het zuidelijkste puntje van de wereld. lieve groetjes Thea
Ik kijk al uit naar je volgende verhaal! Geniet er van, dat doe ik hier vanuit mijn luie stoel óók!! Groetjes, Marion
ik begrijp dat je nu aan het wandelen bent;-) ;-) ;-)
Je leert het ook nooit
LIEFS , mammie Linda ;-)